sağda solda sessize çalan gizli rock grupları olduğuna inanıyorum. onları bulma şansım yok, ama varolduklarını bilmek beni rahatlatıyor. yıldızlara gitme şansım da yok, ama onlara bakmak da beni rahatlatıyor. 100 yıl içinde insanlık şu ana kadar yaşamadığı yeni bir deneyim yaşamak zorunda...yeni bir tür felaket, hastalık, bağımlılık, belki yeni bir ahlak, sanal seks, belki de androidler, uzaylılar, yani olması beklenen ve istenen ya da olmasındna korkulan bir şey. yoksa, pisliğin lavabo deliğini tıkadığı gibi felsefeyi, siyaseti ve sanatı tıkayan postmodernizm insanlığı akli felakete götürecek. birisinin de çıkıp mesela, ama işte ispatıyla falan, "antik çağa geri döndük,her şeye bitti demekten zalimce bir haz alan postmodernizm'de sonunda bitti" demesi gerekiyor. biliyorum, bitince bitecek, eğer zaman varsa, son da var. postmodernizm, zamanı bitiremedi, ya da bana öyle geliyor en azından.

devrim, olabilen bir şey mi? yani istenince yapılabiliyor mu? ya da koşullar oluşunca kendiliğinden mi oluyor? ihtiyaca binaen olan bir şey mi? devrim, mümkün mü? yeni bir insan, yeni bir toplum? yeni bir aşk bile ne kadar zor, farkında değil misin?

herşey kendi zıddını ve yanlışını içinde barındırır.

PEK YAKINDA BU SAYFADA...BELIEVE OR NOT !

hayatımdaki eksikleri su sızdıran delikler gibi görmüyorum artık ...hem zaten yağmur da yağmıyor.

Electric Eels...70'lerin başından, yani babanın oğlunu tanımadığı o karışık ortamlardan çıktılar.Terkedilmiş bir depoda çalmayı bilmeden saatlerce çalanlar gibi çaldılar. Punk'ı birkaç sene önceden "şşş şşş geliyor" şeklinde haber verdiler...mi? Sanmıyorum, ne onların geleceği bildirmek gibi bir misyonları vardı, ne de 60'ları ve 70'lerin ilk iki üç senesini kafası bulanık geçirmiş müzik dinleyicisinin "aaa galiba yeni ve süper bir müzikal hadise geliyor, üç seneye kalmaz olay Londra banliyölerinde patlar" diyecek halleri. Kendileri gibi free takılan birkaç Cleveland grubu ile yeni bir tarz yarattıkları kesindir. İngiltere'de patlayan punk gibi medyatik ve sosyoloji talebelerine yüksek lisans tezi olacak bir hadiseleri olmadı, ama müzikleri son derece merak uyandırıcı ve dinleyince de "iyiki dinlemişim be" dedirtici bir müziktir.

Her daim el üstünde tutulası bir grup olan (bilerek rock grubu demedim) Kraftwerk'den ayrılıp kendi yollarına giden Michael Rother ve Klaus Dinger'in güzel ötesi ekibi Neu! ve ilk albümlerinin kapağı...O yıllarda ( 70'lerin başı) Almanya'da ota çimene Neu! demek gibi bir acaib adet vardı, her tür ürün "yeni" liğini özellikle vurguluyordu. Bu beyefendiler de kendilerine Neu! dediler, ama hakikaten de çok çok iyi işler yaptılar, şu sıralar milletin ağzı açık dinlediği bazı grupların yapmak isteyip de yapamadığını 30 küsür yıl önce "işte budur" deyip plak formatında ortaya koydular. Alternatif müzik programı yaptığını iddia edip, bir türlü becerip de Neu! çalamayanlar var, kendilerine başka iş arasalar keşke. Bir de hiç duymamış olduklarından endişe ettiklerim var... durum hakikaten iyice üzüntü verici bir hal aldı. Ben tüm Neu! albümlerine sahibim efendim, siz derdinize yanın.

Evet, ilk albümümün kapağına bu resmi koyacağım. Tüm albümlerimin kapağına meyve sebze koyacağım, görsellikte Andy Warhol'u, soundda Velvet Underground'u taklit edeceğim. Hayatımı yaşayacağım, yediniz bitirdiniz beni ülennn...