sabaha kadar uyumadım...doğru mu? yalan. sabaha kadar uyudum. 6 da uyandım, günün en güzel saatleri, sadece kuşlar var sokaklarda. gün insansız daha güzel. güzel olan ne varsa insan bozuyor. sabah altıbuçukta yol, yolda bir sürü otomobil. o saatte bile işe koşturan birileri var. yazık! o koşturmaya değecek bir ürün yok ortada çünkü. şöyle azıcık kenara çekilince havası kaçmış boktan bir memleketten başka bir şey çarpmıyor gözüme.

sabaha kadar uyudum,saat de kurmamıştım ama 6.03 de kendiliğimden kafamda öfkelerle, düşüncelerle ve endişelerle uyandım. bazısı hala devam ediyor.

sonra yine görüşürüz sevgili günlük. hayatta en hakiki mürşit ilimdir, bunu da yaz bir kenara.

Önce kuşlar geçti ve yeni bir sabahı söylediler
Farklı sesler birbirine karıştı,
okulların sokakların ayak sesleri

Açılıp kapanan kapıları duydum sonra

Bir yazı yazmıştım kendime, geceden
Sabah geldiklerinde bulsunlar diye

Bu sabah kırık bir bardak
Başucumda

Çoktan ölmüştüm
uyandığımda
ellerimle bir denizi aradım

--d--

işte sonra bir de baktım uzun bir yağmur tüm sabahlarımızı kapladı. soru beklemediğim yerden geldi. burayı ihmal etmişim, çok önemli birinden uyarı aldım.bazı insanların hatırı için sayısal bir değer yoktur, üzüldüm kendi kendime ve yeniden yazmaya başladım.

olanlar oldu,daha da fenası gitme dememize rağmen gidenler oldu. memleket daha fazla naylon ve plastikle kaplandı. arabaların egzozu herkes tersini söylese de daha fazla duman üfledi, gözlerim yandı. küçük bir ayaklanma hepimize iyi gelecek demiştim, o da öyle oldu.

sevgili günlük ve sevgisiz insanlık, sürekli yazacağım bundan sonra.