ORMAN
Ormanın ucu mavi yalnızlığa değiyor
Bir de ırmak vardır orada diye
Güneş parçalarına basarak geçtim
Gölgeli İkindiye
Kurumuş bir dere yatağı
Sırtı çürümüş bir sandalye
Arasam kayaların arkasına gizlenmiş
Mahcup bir gülümseme bulurum belki
Ağzından öpülünce canlanmayan
Solgun bir aşk belki de
NeyseDünü yazan taşlarda okudum kuytu yarını
Ve yaslandım dünyanın yosunlu yerine
Nuri Demirci, Akatalpa, Kasım 2007
(Bu şiiri çok sevdim, o nedenle burada...telif filan gibi birşeyi ihlal etti isem ikaz edin, hemen kaldırırım.)
No comments:
Post a Comment