Ergin Günçe, gideli bugün tam otuziki sene olmuş... Gittiğinde ardında kalan dünya çok da değişmedi. Güzel insanlarını daha büyük bir kıyımla yok etme arzusuna tümden yenik düşmekten başka… Düşünmenin yasaklandığı, hoyrat ve yeşil üniformalı bir Türkiye mevsiminde yola çıkmıştı. Akademisyenlerin karatının cezaevi avlusunda milli marşa uyum kapasitesiyle ölçülmediği bir uzak yere doğru. Çıktığı yolun dönüşü yeni bir “gencölmek” başlığı yaratmasaydı ve yazmaya devam edebilseydi eğer, aradan geçen otuziki senenin derinden kederli tarihine, inceden yazılmış şiirlerle biraz daha yaklaşacaktık… Ya da biraz daha duracaktık, bilmediğimiz renklerin arasında. Olmadı. Dönerken ıslık çalmanın sakıncalı olduğu zamanlardayız artık.
(Seda Başer)