kalbim bu sessiz sonbaharda

bugün atlaslara inanma sakın

düz bir tepsidir dünya

yolun sonuna ulaştın artık

güzel bir durum kıyısındasın

bir kırmızı fenersin bir hayli dokunaklı

uzayan kar tipisi altında

kalbim, dağların kaybolmuş senin

kurtlar falan inmiştir bembeyaz ovalara

bir ağlayışı sustuğun belli

şarkılarını söylerken

kalbim göller bölgesindesin

ne olur gölgeli yollardan yürü

avcısın, çünkü bir orman içindesin

sulardan içiyorsun, meyvelerden yiyorsun

tırmanmak istiyorsun bir tepe daha

güleçsin nedense bir çocuk gibi

köpeğine gençliğini anlatıyorsun

güneş bir portakal çığlığıyla battı

tutukluk yapıyor kırma tüfeğin

derme çatma kulübenden uzaksın

kalbim bir telgraf çek kendi kendine

seni bekliyor son yolculuğun

ilk karakola teslim ol ya da

köpeği bir dostuna emanet bırak

ormanda bir köşeye göm fişeklerini

anıları bir müzeye gönder istersen

bunca yıl yaşadın yakalanmadın

güzel suçlar işledin bir tarih oldun artık

eğer bana sorulacak olursa

her hüznü her sevgiyi ayakta alkışladın

gül kökünden bir pipo

bir yasemin ağızlık

yadigar kalsın bezirganbaşı

tüm avcılara yadigar kalsın"

ergin günçe