Loş bulutların arasında güneş utangaç bir çocuk gibi görünüyor. Öylesine masum, öylesine doğal ve yalnız...Böyle havalarda içimi kaybetme korkusu kaplıyor hep...Sevgisine inandığım, omzuna yaslanmanın huzur verdigi kim varsa onu kaybetmek...
25.10.03 ( bir candostun isimsiz günlüğünden)