bir kere mutlaka yaz geceleri, ama yavas yavas sogumaya baslayan yaz
geceleri olur bu.Saatler giderek ilerler, gec olur, anneler babalar
merak eder.Sonunda, artik cocuklarin da oyunun ilk heyecanini yitirdigi
bir anda iclerinden birisinin annesi bagirir, "eve gel yavrum" diye.O
gider.Digerleri oyunu surdurmeye calisirlar, ama birazdan diger anneler
de cocuklarini bir bir cagirmaya baslarlar.Sayi azalir, azalir ve en
sonunda iki kisi kalirlar, oyun biter.Daha dogrusu bitmez de yarim
kalir.Bir sonraki gece icin, bir sonraki yaz icin ya da bir sonraki omur
icin konusmadan anlasir son kalanlar, ve oyunu birakirlar.
O son cocuklar biziz iste.
Biliyorsun degil mi bunu.istersen sessiz usulca eve gidelim artık, belki bizi de merak ederler, gec oldu bak...
Ustelik
karanliktan da korkuyorum ben.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment