1970'lerin new york'u nasıl bir yerdi acaba? gidip ortamlarına dalamadığımıza göre, muhtemelen bize nasıl gösterildiyse öyle bir yerdi. en azından bizim için. müzik kısmına bakacak olursak, ingiltere hareketli, amerika'da soul-funk almış yürümüş, rock adına 10 sene önceki müzikleri biraz değiştirip çalmak dışında pek bir şey yapabilen yok. metal ingiltere'den fırlamış, punk'da oradan fırlayacak, amerika kendi orta sınıfının bayıcı müziği ile ikindi uykusuna dalmakla meşgul. tam bu sırada fırlıyorlar işte, belki de beach boys a tersinden gönderme yaparak neon boys adını alıp. sonra television oluyorlar. aslında television demek amerika demek. ama referansları avrupa, esas adamları soyadını "verlaine" yapıyor ve macera başlıyor. patti smith müzik aleminin içindedir, cbgb adında bir klüpte çalıp çorba parasını çıkartmak mümkündür, şarkı sözleri eski şairlerden gelen esintilerle yazılır, bestelerde 60'ların sıkı grupları ve uzun rifflerde john coltrane imdada koşar. ama işte gitar tonları, uzun, temiz, bir pırıltı ile bir iniltinin kesişme noktasında çok özel gitar tonları. uzun tekrarlar, nevrotik bir vokal,normali buymuş gibi anlatılan rahatsız temalar. işte television ve belki de en iyi albümleri, marquee moon.Monday, September 08, 2008
Marquee Moon
1970'lerin new york'u nasıl bir yerdi acaba? gidip ortamlarına dalamadığımıza göre, muhtemelen bize nasıl gösterildiyse öyle bir yerdi. en azından bizim için. müzik kısmına bakacak olursak, ingiltere hareketli, amerika'da soul-funk almış yürümüş, rock adına 10 sene önceki müzikleri biraz değiştirip çalmak dışında pek bir şey yapabilen yok. metal ingiltere'den fırlamış, punk'da oradan fırlayacak, amerika kendi orta sınıfının bayıcı müziği ile ikindi uykusuna dalmakla meşgul. tam bu sırada fırlıyorlar işte, belki de beach boys a tersinden gönderme yaparak neon boys adını alıp. sonra television oluyorlar. aslında television demek amerika demek. ama referansları avrupa, esas adamları soyadını "verlaine" yapıyor ve macera başlıyor. patti smith müzik aleminin içindedir, cbgb adında bir klüpte çalıp çorba parasını çıkartmak mümkündür, şarkı sözleri eski şairlerden gelen esintilerle yazılır, bestelerde 60'ların sıkı grupları ve uzun rifflerde john coltrane imdada koşar. ama işte gitar tonları, uzun, temiz, bir pırıltı ile bir iniltinin kesişme noktasında çok özel gitar tonları. uzun tekrarlar, nevrotik bir vokal,normali buymuş gibi anlatılan rahatsız temalar. işte television ve belki de en iyi albümleri, marquee moon.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Çoğu kişi bazı grupların orjinini bilmeden dinliyor.Hani konuşmuştuk The strokes fazlası ile Television'dan etkilenmiştir diye.Ama sanki eski-yeni şeyler o kadar fazla aynı potada eritildi ki ve bu iş bazen çokta iyi yapıldı ki bu yüzden Television gibi grupların bile orjinal gelmemesi gibi bir tehlike var mı acaba? Bunu düşündüm hep.Kimden ilhamı aldıklarını bilmesemde yeniler eskilere göre daha cazip geliyor garip bir şekilde.
şans yardım etti, television'u zamanında dinledim, o zamanlar (70 lerin sonları) yeni bir çeşitlenme dönemi yaşanıyordu ve television bana çok iyi gelmişti.şimdi orijinal gelmemesinin nedeni, her ne kadar kronolojiyi bilsen de kulağının bunu kabul etmek istememesidir muhtemelen. ilk dinlediğini "önceki" olarak algılıyorsun ki bu normaldir.
Post a Comment