bunu yazanı bulamadım, "benim " der çıkarsa ortaya börek ve çay ısmarlarım iki sokak aşağıda...özellikle tanımadığım insanlara ayıp etmek istemem...


gemiler


düz bir yazıdan arta kalmış
güz zamanların gemileri geçer ellerimden
içimde bindokuzyüzdoksandört akşamları
uzaklarda bir noktaya bakıp iç geçirmekve gemiler,
sonradan jilet olacaklarından habersiz
bileklerimi keser uzayan avuçiçi yalnızlıklarımda
ve sen bütün bunlardan habersiz
geçen gemilere el sallarsın
kayıp şehirler atlasında
saçlarını bırakırsın rüzgara
-bu şiirden beklenilen şeydir-
uzun zaman öncesini düşünürsün
çok eskiden kalan bir yüzük başparmağında.
eski kitaplarını satmak zorunda kalan
altı çizilmiş cümlelerden dolayı suçlu
ve istemeden parayı cebine koyan öğrencinin
hüznü gözlerimde;biliyorum bu mısraların nereye gideceğini
özledim demek istiyorum ama demeyeceğim
ilk şiirini yazan şairler gibi.
düğün fotoğraflarında annesinin gelinliğine sarılmış
bir oğlan düşünün onyedi yaşında
tuhaf ama ne tuhaf bakışlarınızı
kaldırın şiirimden
uzaktan geçen gemilere bakın
ben oraya bakıyorum çünkü şimdi...